Dünyadır Pürmelalim Şiiri - Ersin Karaca

Usul usul birikir en kuytumuzda
Köhne duyumların beslediği
Kemer kemer sularla akan günahlar
Buyrukla inince dolu beyaz giysiler
Irmak ırmak güneşe varmak ister
Takatsiz kalır da sade bir deniz olur
Rüzgarın yüzü bu kadar mı bet
Orman esrarlı bir uğultuda ürperir hala
Nerede paklanır o ruhlar hangi ırmakta
Soyumuza beşik sallayan
O kollar mı pusula
Afrika garip
Uzakdağ sığıntı
Yunan tanrıları çoktan öldüler
Arsız İsrail yakıp yıkmakta hala
Ganj bile boğamaz beni bilirim ve daha da kirli kılar
Ben milattan da eski ve en yeniden gelirim
Bırakın Dünyanın öksüz kızı
Asya’ya bakakalayım
O bir tebessümle esiveren mevsimle
Kucaklasın sonsuzluğu benliğim
Yüreklerin susadığı şiir-i ala damlasın
İşte ve işte benim tüm beklemim
Özlemim budur
Okyanus taşıran merhamet
Aşkı emziren büyüten cennet
Ve simsiyah sisleri dağıtan huzur