Dünyadan Kollarında Göç Edeyim

Saatimi sana kurmuşum,
Uykumu sana,
Sevincimi sana,
Gücümü Kudretimi,
Sana kurmuşum.
Sensizliğin üçüncü gününde,
Nakavt olmuşum.
Ne yemek geçiyor boğazımdan,
Ne de su.
Sanki elimle dünyamı durdurmuşsun.
Ne akşamı anlıyorum.
Nede sabahlara uyanabiliyorum.
Gözlerimi aralıksız dikiyorum duvarlara.
Dalıyorum her günkü gibi.
Gözlerimi açtığımda, yine sensiz ben.
Ve, yine soğuk sisli bir sabah.
Aşk ana duası bile dinlemiyor.
Bir kere vurdu mu yere sermeden,
Gözyaşı dökmeden bırakmıyor.
Anlıyorum ölüm tehlikemsin benim.
Yineden tek isteğim,
Dünyadan kollarında göç edeyim.