Dünyadan İnsana Şiiri - Ufuk Nazım

Kar yağıyor bağrıma iyice soğudu bedenim
Yaşamak sokakları ev bilenler için
İyiden iyiye zorlaştı.
Yaraların kanıyor mu başın yine ağırıyor mu?
İnsanoğlu yaşamak sıkıyor artık seni
Sıkılmak yaşamak acılarının ucunda
Tüten bu duman sosyal bir olgu gibi tırmanıyor
İçinde isyan dört bir yanından
Şekilsiz görüntülerle uzaklaşıyor
Hasretin kıyılarında kaldın.
Uzak kıyılarımda boğulanlardan anlıyorumki
Ben bir denizim acılarıyla
İnsanları boğan bir deniz
Umutlar uzak bana içimden geçen gemiler uzak
İnsanlar uzak sıcaklığımı kaybettim
Kıyılarım leş kokan bir bataktır artık
Yaşamda ağıran yanlarımı taşıyan gemiler yorgun.
Anlaşılmamak uzaklıkları sonsuzcasına katlarken
Kültürlerin çatıştığı yada uyuşamadığı
Bu göç fanuslarında
Sonsuzca bir tasa kapladı yüreğimizi
Göçlerde kalmak sonsuzda asılı kalan benim gibi
Bir gezegen misali
Salınmak ve uzaklaşmak
Evrende dünya gibi
Dünyada insan gibi
Aynı hasreti aynı yürekte taşımak
İşte yaşamak.