ÜLKÜM DÎN-Î İSLÂMDIR
ÜLKÜ; Dîn-i İslâm şeriatidir
Allâh’ın boyası ulvî renkteyiz
Ülkücü serini koydu kat’idir
ÂLÎ: ile küfre karşı cenkteyiz
Mazinin hikmeti kutlu atidir
Kıssadan hisseyi almak katidir
Mürâi müfteri küfrden kötüdür
Zulmün karşısındaki bülentteyiz
Âdem’le bir yaşta kuzum, ülkümüz
Batılla savaşta hızım ülkümüz
Özümüz ruhumuz bizim ülkümüz
Şecâatte: zülkarneynle denkteyiz
Âdemi topraktan Havvayı ondan
Yaratan Allâh’tır şekmi var bundan?
Yarına teveccüh edilir dünden
Tarık bin Ziyadla bir hevenkteyiz
Ülkü için vareyledi âlemi
Âdem’e cennete sür dedi demi
Kıskandığı için azrail hemi
Alıp çıkarınca dedi tekteyiz
İSLÂMİ’ye rahmet, çektiği çile
Çileye ortaktır Eyyûbi bile
Ebû Bekir Ömer kurşunu ile
Yiv, seti kusursuz bir tüfenkteyiz
DÜNYADAKİ BÜTÜN DÜŞMANLARA
Ne oldunuz teknolojik ilâhlar?
Düşmanına Hakk’ın zağıdır Mehmed
Hani üç bin tır dolusu silâhlar?
Kökünüze haşhaş yağıdır Mehmed
Karşısına geldin coni köpeği
Boynundaki; seni itlaf ipeği
Eşşeğin vurduğu Zerdüşt sibeği
Şeyini korumaz; dağıtır Mehmed
İşte âlem gördü bu teknik çağda
Karlar ile kaplı buz tutan dağda
Ekmeğe katığı gözyaşı ağda
İmân değirmeni öğütür Mehmed
Mazlumlardan Hakka çıkan dilektir
Devr-i dâim eyleyenler felektir
Masumlara koruyucu melektir
Zulmeden zalime ağıdır Mehmed
Hani el bebek gül bebek baktığın
En moderin silâhlar bıraktığın
Kamuflaj çün binbir isim taktığın
Üstünüzdeki KÂF dağıdır Mehmed
Yahudinin hahamları taptığın
Nasara papazıdır göz kırptığın
Hey ‘A. Be. De seni kendi yaktığın
Ateşin içinde eğitir Mehmed
Kaçmak ile kurtuluş yok elimden
Medet bekle, gebertecek ölümden
Dolarından yularından şilinden
Cümle kâinâtı soğutur Mehmed
Geliyorum; Allah verdi izini
Vaşintından savrulacak tozunu
Utaritten seyrederek hazını
Bismillah diyerek uğutur Mehmed
Katlettiğin kızıl yeşil derili
Diyecek ki ey harami gorili
Bu samanyolundan şu Kayserili
Olmazsa olmayacağıdır Mehmed
Üç maymunken dörde çıkardığınız
Ahmaklar güruhu çökerdiğiniz
Ricattan; malûmdur göğerdiğiniz
Şo Ugandalının sağıdır Mehmed
İkibin uçakla mühimmatının
Beş bin tır ilede çatapatının
Domuz potağısın pis suratının
Ortasına vurup dağıtır Mehmed
Dünyanın ta öbür ucundan gelip
Âlem-i İslâm’da ahmağı bulup
Önce Irak sonra Suriye, delip
Taktığın yularla çağı tır Mehmed
İSLÂMİ der, senin bu sahte düzen
Zalime sırt verip mazlumu ezen
Köpeksiz köy bulup değneksiz gezen
Hınzırlara ayak bağıdır Mehmed
Kayıt Tarihi : 12.1.2019 20:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!