Seni okusam göğe Ezân olur.
Beni dokusam güle hazân olur.
Çok uzaklara çizildi kaderim.
Her düşümde bir nefes nikâh olur.
Değmeye görsün zahm-ı feleğin,
Bir nazarda âteş-i sûzân olur.
Nasîb eylesin sabrından Eyyûb’un.
Hiç dinmeyen göz yaşından Yâkub’un.
Beni sana götüren ummân olur.
Heyhat! nesin sen ey dünyacı sürgün?
Aldandım,sensiz bana bir hâl olur?
Kâr etmez ne sazın teli,ne sözü,
Yangına çala,çala kufâr olur.
Hiç bitmeyen tatlı hayat şarkısı,
Bir çırpıda hayâl,meyâl olur.
İndirse kara perdesini ne gam!
Hak Cemâl’im yoluma çerağ olur.
26-05-2009.
Kufâr…susuz yer,ıssız çöl.
Zahm…zahmet,eziyet.
Âteş-i sûzân…yakıcı ateş.
Kayıt Tarihi : 27.5.2009 12:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Vedat Korun](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/05/27/dunyaci-surgun.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!