Dünya zülme sessiz kalırken

Bir ağırlık var gökte,
Bir çığlık asılı kaldı sabahın ortasında.
Diller sustu, gözler yutkundu
Ve yeryüzü…
İçine çektı mazlumun feryadını.

Çocukların gözyaşlari
Toprağa düşmeden kurudu.
Bir annenin duası
Göğe çıkamadan boğuldu.

Zülüm yürürken meydanlarda
Adalet gölgenın altına gizlendi
Ve insanlar,
Korkunun baskısıyle sustu

Kim bilir kaç yürek
Taş gibi ağırlaştı,
Kaç can
Çiığlıklar arasında  kayboldu…

Mazlumlar zulüm görürken
Kimse duymadı seslerini.
Bir şair,
Sadece şiir yazdığı için
Darağacında sallandı sessizce.

Ve insanlar…
Halklar   Katliamdan geçirilirken  ,
Ekran başında film izler gibi baktı
Kımıldamadan, kıpırtısız, duyarsız

zülüm yayıldı her trafta bu zamanda
Kimin gücü kime yeterse
Başliyor zülme haksızlığa
Birbirini boğazliyorlar  sokak ortasında
Düşüncesi
Kim kimi boğazlarsa o üste çıkacak
Asırlar boyunca hep abad olacak
Bilmiyorlar ki
Dünyayı ölümsüz sanan,Nice zalimler gitti
Tac ve tahtları devrildi
zamanla unutuldular
Yılanlar,akrepler,yuva yaptı  kafataslarını

Allahım büyüksün,her şeyi görürsün
Mazlumlara sabır ver,
Zalimin sonunu getir.
Zalimlerin ellerini kır,
Mazlum yürekleri ferahlat.
,
Zülüm zülümdür; dini ve milliyeti olmaz.
Sen ki dini, rengi, dili ayırmazsın
Mazlumun gözyaşı aynı akar,
kiminden altın suyu,
kiminde lağım akmaz

Hangi dilden dökülürse dökülsün,
duyarsın
herkes sana  inanır, sığınır,
Senin hakkın adına yalvarırız:
Zalimin gücünü dağıt,
Mazlumları  ise adaletinle koru ,yaşat!

mesakin_29/06/20225