Dünya Yükü Şiiri - İkram Gökhan Akcebe

Dünyam benden yaşlı,
Bense, ondan yorgun.
O kendi yörüngesinde,
Umarsızca yol aldıkça,
Benim başım dönüyor,
Onunla hemhal oldukça,
Aklım, çokça karışıyor.
İçimde olan ne varsa,
Onun yüzüne boşalıyor.
Benim, içimde hayat,
Onunsa kabuklarında,
Bana verdikçe alıyorum,
Aldıkça, ona alışıyorum.
O mu beni, ben mi onu,
Taşıyorum, bilmiyorum!
Benim için, o bir yük,
Onun için, ben hamallık,
Ne zaman, bana küser?
Yükü nereye kadar taşır?
İnanın, hiç bilmiyorum!