DÜNYA'yı yenmek Şiiri - Gül Ozan

Arasıra penceremden tekneler geçerken böyle
diğer pencereden hafif bir meltem eserken
peki ben neden uzaklardaki bir zeytinağacını özlemekteyim

Böyle güneşliyken gökyüzü
deniz de güzel güzel dalgalanırken
hiç ayak basmadığım toprakların ıslanmasını düşlemekteyim

Sonra birden nisan geliyor,
birdenbire ayın ondördü oluyor
acılar gözyaşına, gözyaşları kan damlalarına
ve o kan damlaları yağmura karışıyor

Sonra yer gök birden kararıyor ansız
sonra ışık oluyor gittiğim yer
aydınlık oluyor baktığım yön

Ben ben olmaktan çıktığım o anlarda
birden herkes için ölmek
ve her yerde yaşamak isterken
yeniden ben oluyorum.

Bu dünyada, dünyadan ayrı durulur mu?
Bu dünya böyleyken ayakta durulur mu?
Bu dünya durulur mu?

Evet, ben de dünyayı yenebilirim....
o zaman ölümsüz bir hayat ve
sonsuza gidecek cennet bir dünya ümit edebilirim.