Dünya yalansa neyin peşindeyiz,
Bir dostun muhabbeti yetmiyor mu.
Bunca ömür geçti, kaç yaşındayız,
Kimse elinden dostca tutmuyor mu.
Hep suçu başkalarında ararsın,
Dertleri ipek bezlere sararsın,
Yalnızlığın ayazında donarsın,
Dostun postu seni ısıtmıyor mu.
Ölümden beter günler göreceğiz,
Bir nefes için neler vereceğiz,
Hepimiz aynı yere varacağız,
Birçoğumuz bunu unutmuyor mu.
Gönül dağında güller açacaksa,
Goncanda kelebekler uçacaksa,
Sabah güneşi sana doğacaksa,
Özlediğin burnunda tütmüyor mu.
Şimdi kapat gözlerini sessizce,
Yağan yağmuru hisset, ince ince,
Vedasız gidenleri düşününce,
Bütün bunlara aklın yatmıyor mu.
Kayıt Tarihi : 23.2.2010 23:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aristo'ya göre arkadaşlık en büyük mutluluktur. Ama kişi, kendinden yola çıkarak sever başkasını. Başkasını sevmek Aristo'ya göre, kendini başkasında sevmektir. Nasıl lir ustası ustalığını çalarak sergilerse, bir erdem olarak cömertlik cömert davranışı gerektirirse, akılla oluşturulan erdem de dışavurulmak zorundadır. Ustayı ancak usta olanın layıkıyla anlayabilmesi gibi, bilge de kendi benzerini arar. Arkadaşın, kendine yeterli, özgür bireye yararı budur. Dolayısıyla, kendini sevmenin ne kadar başkasını sevme olacağı, benzerlik derecesiyle ilişkilidir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!