Dünya Yalan Şiiri - Yakup Onat

Ne kadar eğlensen nafile.
Usanç veriyor insana.
Hapsolmuşuz bu dünyaya.
Ne arza ulaşır,ne semaya.
Vücut.
Tek cürmüm –ahım varır Mevla’ya.
Yok hiçbir şeyde tat.
Baba malın eyle talan.
Dünya yalan.
Ancak kaybettiğine ağlar.
İnsan.
Ağlasa ne çare…
Belki de insan yalan.
Duruyor acun yerinde.
Ağızların tadın bozar ölüm.
Olmaz lades Azraille.
Ürküntü neye ki.
Mevta olmak, yokluk değil.
İnsanlıktan çıkan mahluk olur,
Yaratık.
Sen,Eşref-i Mahlukatsın.
Neye çırpınır,hayıflanırsın.
Kul olana ümitsizlik yakışmaz.
Hakk’ı tanıyana güman olmaz…