Dünya'ya Aldandık

Kapalı kapılar ardında bakıyorum sana.
Puslu gözlerin görmediği gibi görüyorum varlığını.
Katı bir kalbin sıcaklığı kadar yakınım bâtınına,
Düşünen bir filozof edasıyla ama cahilce bakıyorum..

Yok olmanın eşiğinde, bir uçurumun kenarındayım.
Kendi kendimi ateşe sürüklemekteyim.
Hayata tutunmak son derece kolayken,
Her an boşluğa doğru yol almaktayım.

Oysaki ne de kolay senden af dilemek,
Ne de kolay Kerem'ine dokunmak,
Ne de kolay Rahmet halkana dahil olmak,
Ne de kolay sana yakınlaşmak
Ve ne kadar hoş Seninle ünsiyet kurmak.

Bir adım atmaktan fazlasını talep etmeyen bi Rab'sin
Bir adım atana, on adım yaklaşansın,
İlk adımı atana ikinciyi kolaylaştıransın,
İstikamet edenin ayaklarını sağlamlaştıransın..

Gafil olan bizleriz, kendi kendimizi aldattık.
Biz nefsimize boyun eğip zillete düştük.
Ancak, andolsun İzzet ve Celal'ine;
Dünya bizi aldatmadı,
Biz Dünya'ya aldandık..