Dünya ve İnsan hd Şiiri - Haydar Demoğlu

**-** Dünya ve İnsan **-**
Ağlamakla, gülmekle…
Dünyanın gamımı biter.
Varlık, yokluk fayda mı eder?
Herkes bir dert ile göçüp gider.
Dünyanın ve insanın var oluş amacı ne?
Kimi bilmez,
Kimi bildiğini zanneder.
Hep bir arayış içinde insan…
Herkes kendi gafletiyle meşgul.
Kimse bilmiyor; ne olduğunu, ne aradığını.
Ve de niçin yaşadığını,

İnsan dünyanın yaşayan bir maketi gibi,
Dünyanın tüm varı insan bedeninde gösteriyor kendini,
Yağmura örnek, gözyaşı,
Toprağa örnek, vücudu teni gibi
Fakat soru insan ne? Ya cevap…
Her kafadan bir ses, şaşırıyor sesi çıkmayan kafa,
Soruyor kendi kendine gerçek ne?
Yoktan bir sebep;
Yok oluyor insan, hiç yaşamamış gibi.
Tabi soru kalıyor, giden bulamadı cevabı,
Gelenler bocalayıp duruyor.
Kimi kendince çözdüm derken,
Bakıyor vade yetmiş, o da çekip gidiyor,
Lokman hekim bile bulamadı cevabı…
Dünyanın düzeni bu her şey yarım kalıyor.

İşte sonuç; bu dünya bir tren insan ise yolcu,
İstasyonda bekleyen,
Fakat beklediğini fark edemeyen.
Fark edince sırası geldiğini gören,
Feryat, figan edip işlerimi yetiştirmedim diyen,
Biraz müsaade istemeye yeltenen,
İşte budur insan;
Binmemek gibi bir şansı olmadığını o an öğrenen.
Biniyor kimi isteyerek, kimi istemeden
Dünyanın hali bu; akıllara zarar gerçekten.
Haydar DEMOĞLU