Dünya ve Hayat Şiiri - Tahir Korkut

Ben bu Dünya'nın ateşiyle yanmışım.
Yemek diye Dünya'nın zehrine kanmışım.
Sevda diye bir tutkuya aldanmışım.
Toz pembe Dünya'da bir seyre dalmışım.

Bilmem kim uyandırır beni.
Sahte uykulardan kaldırır geri.
Gerçek hayata daldırır beni.
Elbet bu Tahir'in de vardır bir yeri.

Aslında ne yer isterim ne de yatak.
Ne lüks isterim ne de batak.
Ne panik olurum ne de atak.
Biraz deliyim herkes kadar birazda matrak.

Bir ölürsem bin doğarım.
Bir gelirsem zor giderim.
Bir bilirim, pir bilirim.
Terk etmem, fark ederim.

Ne sağdanım ne soldan.
Doğru bildiğim yoldan.
Merhamet dileyene Hak'tan.
Adalet isteyene hukuktan.

Hak yemem gözetirim.
Çok görmem özletirim.
Çok sever diretirim.
Ne söyler ne de söyletirim.

Gündüzlerim hep karanlık.
Hayatım ise çok bulanık.
Ne bir ışık var ne de aydınlık.
Ne çare bulunur ne de karşılık.

Ne kadar zormuş bu hayat.
İnsanlarda yaşamda bayat.
Ne heves kaldı ne de tat.
Böyle giderse sonumuz vasat.

Tez giderim geç gelmem.
Yalan dolan nedir bilmem.
Hiç kimseyi es geçmem.
Dostlarımdan vazgeçmem.