Dünya (The World) Şiiri - Sinan Safa

Sabah kalktım bir besmele bir tekbir,
Akşam oldu mesaiye bir takdir,
İşim bitti gece vakti teşekkür...
Eden yok mu yoksa vefasız mı bu dünya!

Pas tutmadım çalıştıkça hep nasır,
Hesap günü beklemişim bir asır,
Günahımı tartar iken hiç kusur...
Eden yok mu yoksa hatasız mı bu dünya!

Görevimi lâyıkıyla bitirdim,
Servetimi âhirete yatırdım,
Son nefeste rahmetliye bir yardım...
Eden yok mu yoksa insafsız mı bu dünya!

İnsanoğlu birbirine hep engel,
Sefam olsun sek rakılı bir mangal,
İçer iken 'ey yabancı! sen de gel'...
Diyen yok mu yoksa davetsiz mi bu dünya!

Çok konuşan dillerine vur kilit,
Tek şahidim şu ömrüme tek tanık,
Finalimde huzuruyla bir konuk...
Eden yok mu yoksa hatırsız mı bu dünya!

Gülmez yüzüm artık oldum ben mâdur,
Anlaşılmak, anlamaktan zor mudur?
'İnicem ben çok sıkıldım sağda dur'! ..
Diyen yok mu yoksa duraksız mı bu dünya!

Her fâniye ömür boyu bir konut,
Şahidiyse gözlerince gör kanıt,
Ecel vakti hayasıza bir hudut...
Çizen yok mu yoksa edepsiz mi bu dünya!

Menfaatse dilediğin ol nâzik,
Ruhu besle; yaz sözünü, çal müzik.
Göçten önce niyet anıt; bir kazık...
Çakan yok mu yoksa direksiz mi bu dünya!

Aşıyorum bu dünlerde haddimi,
Ölüm olsa değiştirmem fikrimi,
'Küfredeni katlederim' zikrimi...
Duyan yok mu yoksa saygısız mı bu dünya!

Güneşimi sıvamaya niyet ettim alçıyla,
Mantığımı kâfirlere ikram ettim elçiyle,
Her rızkımı paylaşırken itinayla, ölçüyle...
Hukuk bilen yok mu yoksa kuralsız mı bu dünya!

Gerçekleri görmeseydi kör gözüm,
Şerefsize gurur oldu her sızım,
Münafığa hakaretse bir sözüm...
'Helal' diyen yok mu yoksa İMANSIZ MI BU DÜNYA!