Dünya tatlısı Şiiri - Zeynep Beşen

Şimdi senin yüreğin ,
Sepserin gökyüzüdür .
Ne vakit  daralsam dunya da ,
Ayakta tutan sensin beni varlığınla .
Ellerin ise sıcağı yeni kurulmuş ev gibi
Yüzlerim ellerini evi bildi .
Sen öyle buralardan olmayan ,
Oralar da kalmayan ,
Öyle bambaşka bir şey !
Dünya tatlısı oluyorsun bunu hatirla !
Yeter ki gÖzlerim  gözlerine değsin !
O an da akıl evime yıldırımlar düşüyor,
Şimşekler çakıyor.
Ortalık mis gibi aydınlaniyor,
Ne durum da olduğumu yeniliyorum kendime,
Suyun akışına bırakıyorum olanı ,
Yenemeyeceğim savaşlara hiç bulaşmam !
Ve ben sana dünden mağlubum .
Garip olansa ,bu içimde ki ,
An be an çoğalan ,
Azalmak nedir bilmeyen ,
Bu yenilme sevinci,
O da sana
O da sana .
Hem seninle başım dertte degil ki !
Sen, olan derdi de alıp atıyorsun,
Bu yaşama sevincimi biraz da sana borçluyum.
Çoğumuz nefes alıp veriyor ama ;
Ben sayen de bu aralar yaşıyorum,
Hayatımdan tat alıyorum.
Ve bu dünya finalini ,
O kahve kurusu ;
Gözlerin sağ olsunlar  !
Zirvede bırakıyorum ,
Aşkta kalıyorum .
Hem sevdim ben bu memleketi ,
Varlığımı hissetmiyorum ,
Yokluğum da yük olmuyor bana,
Cenneti arzulamiyorum mesela ,
Sende olani neden başka yerde sanayım ki?
Cehenneme ilişmiyorum ,
Yokluğunu düşünmüyorum yani.
Ha bire seni konuşup duruyoruz onunla ,
İki lafimizjn biri sensin bu arada ,
Diyorum ne bu böyle?!
Bir insan bu kadar tatli yaratilir mi ?
Sonra gülüyorum bu hoş an'lara.
Sana bakıyorum ;
Aşka bakar gibi sana bakıyorum.
Mutluluğu, tam olmayi !
Her  bir zerrem de hissediyorum ,
Biraz sonra zerrelerim de kalmıyor ,
Sana karışıyor ,
Biraz daha sonra sende kalmıyorsun ,
Olmasi gereken oluyor ,
Aşka karışıyorsun,
Aşk kalıyor yalnızca  .
Sana(ask) bakanlarin haz ala ala çıra  gibj yanmasi biraz da bundan .