Dünya Sürgünü Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Bir rüzgârla düştüm
yeryüzüne,
Gözlerimde sıla,
kalbimdeki
hüzne.
Zamanın ipinde
asılı kaldım,
Dünya bir han oldu,
gönlümse mahzun.
Her adımda yankı,
geçmişin sesi,
Gözlerimde hapsolmuş
yolların nefesi.

Bir sevdaya tutundum,
savruldum yine,
Bu sürgün, hasretin
eski bir nevesi.
Yıldızlara baktım,
özlemle yandım,
Gecenin karasında
sırları sardım.
Gönlümden taşarken
vuslatın rüyası,
Dünya bir zindandı,
dualar yastığım.

Her bahar düş olur,
her kış yakamoz,
Zamanı delerken
gönlümde bir sızı.
Sonsuzluğa varmak,
tek düşüm benim,
Bu dünya sürgünü,
ecelle biten hüznü.