Dünya Sofrası Şiiri - Durmuş Ali Yılmaz

Dünya bir düzen üstüne kurulmuş
Ama herşey düşünülmüş.
Kuşlar, Kurtlar, Böcekler
Ve insanlar!
Mevsimler oluşmuş,
İlk bahar,yaz, sonbahar
Ve kış...
İlkbaharda ağaçlar, çiçek açıyor
Kuşlara yuva oluyor kurtlara ise
Meze...
Yaz mevsimi, fakir mezsimi
Sebze, meyve bol.
Ne ev sıkıntısı, nede yakacak parası
Denize girmek de cabası
Son bahar olur...
Başlar hayatta hüzün
Ağaçlar yaprak döker
Fakire bir tasa düşer.
Bak geldi şimdi kış
Başlar zengin mevsimi
Uludağmı dersin, Kartalkayamı?
Olur herşey, ateş pahası
Yakacak ve mutfak masrafı
Sobadan zehirlenip,ölenlerse
Bu hayatın anlamsız bir acısı...
İşte budur; dünya düzeninin sofrası....