Dünya sevdalısı Şiiri - Yaşar Kopuz

DÜNYA SEVDALISI

O bir dünya sevdalısı,
Sığdırmıştı yüreğine umutlarını.
Sevgi,barış,dostluk istiyordu,
Sevilmekti,sevmekti hayali.

Körfezi izlerken okyanusu görür,
Görürdü gecenin karanlığında güneşi.
Yüreğine sığdırdığı sevgileri,
Dinlediği şarkılardan fışkırıyordu.
Yanakları ıslak,ağlıyormuydu ne.

Daha çocuk yaşta sevmiş,
Özgürlüğü seçmişti daha sonra,
Sığmasa da karanlık gecelere yalnızlığı,
Hep sabahı bekledi sabırla,
Kavuştuğu her sabahta mutluluğu aradı,
Bildi yaşamayı,hayatı sevdi.

Basit insanlar,palavralarla,
Orta insanlar olaylarla,
Büyük insanlar ideallerle yaşardı,
Biliyordu bu ilkeyi.
Yüreğindeki sevgiyi hep yaşattı,
Hep sevdi insanları,insanlığı,
Çaba verdi gece gündüz,
İdealleri vardı uğraştığı çünkü.

Dilerim sevgili dostum,
Işıltıların hep içinde kalır,
Umutların yeşertir çevreni,
Yüzündeki masum gülücüklerin,
Sevmeyi sevilmeyi anlatır.

Bil ki seni tanımak,
Ve de sevmek seni,
Şanstır yaşarken insana.
Hele seninle ağlamak üzüntülere,
Omuz omuza olmak yürürken,
Sonra kalkıp olduğu yerden,
Yürümek,yürümek hep ileriye,
Özgürlüktür derim,
Evet özgürlük,
Yüreği hep sevgiyi özleyenlere.

Evet sevgili dostum,
Adını koymadığın dünyan da,
Sevgi var biliyorum.
Hayat acı da olsa,tatlı da,
Çevrendekilere,
Mutluluk verdin,
Görüyorum.

Hayır deme.
Çünkü,
Seni dinliyor,tanıyor,
İnsanlığını,sevdalarını,hayallerini,
Kısacası dostum,
Seni çok özlüyorum.

Yaşar KOPUZ.15.04.2007..İst.