İnsan sanıyor ki, dünya mülküdür
Servet sahibi olmak bir ülküdür
Haşa! yaratmak cinsine özgüdür
Bu kibir yüzünden ölüyor dünya
Pek çoğu haris, hiç doymak bilmiyor
Her şeyi olsa da durmak bilmiyor
Yoksula bir sofra kurmak bilmiyor
Bu aç gözlülükten kuruyor dünya
Görünürde dostu insan insanın
Ama zor günde yok dost sandıkların
Sonu gelmez kurulan tuzakların
Bu güvensizlikten çürüyor dünya
Kimi çıkar peşinde, cahil, zalim
Kimi mazlumu cümle zalimin
Çok azı verir hakkını ilimin
Cehalet elinde sönüyor dünya
Hakikatsizlikten ölüyor dünya
Ekim 2025
Kayıt Tarihi : 15.12.2025 13:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!