Hep mal zannedilmişler, ümmet sanılmamışlar,
Merhameti, vicdanı, ruha anlatmamışlar…
Hayvanlarsa kalmışlar, Rableriyle birlikte,
Zorbalar eksilmemiş, tüfekler hep tetikte…
Tamam, yedin ve içtin ama gözler doymamış,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını