Değil Bağcılar'ın,Dünya'nın tek incisi,
Tanıdım birbirinden yetenekli gençleri.
İlk geldiğimde başlatılmadım danışmaya
Lakin,değiştirdiler fikrimi.
İlk başlarda düşündüm bırakmayı
Ama bırakmadım bu ilgiyi,
Bırakmadım,bırakamadım
Katlanarak arttı bu sevgi.
Bilmiyorum,galiba efsunlu gözleri,
Çünkü yürürken etkiliyor bakışları beni
Telefonla oynamaya kızıyor
Kırmayı sevmiyor kimseleri.
Bambaşka düşünceleriyle sınıfın düşünürü sanki,
Beğendiriyor yaptıklarıyla onun bilgisi.
Duyamazsan Üzülme,sen duymak istememişindir
Konuşturur duymak isteyene,Yüksek bilgisini.
Günün sözlerindeki sessizliği,korkutuyor insanı
Utanıyor mu desem yoksa içine kapanık mı,bilmiyorum?
Ders dışında sevdiriyor muhabbeti,
Ancak,söz verilince konuşturur edebini.
O da sessizlerden biri
Yaptıklarını bilseler toplar beğeni.
Fazla tanımama olmadı imkan,
Duruşuyla beğendiriyor,inan.
Anlaşılıyor yaptıklarından temiz kalbi,
Sağ olsun güldürüyor derste bizi,
Bilmeden yapıyor bunları
Hoşuna gidiyor insanın,komiklikleri.
Pat küt denince akla ilk o geliyor,
İnanmıyorum inanmak istemiyorum,
Yapacağından değil,yalnız sözünde
O da iyi biri aslında özünde.
Yüksek mevkilerde tanıdıkları,
işin varsa mevkilerle
onu tanıman yeterli,
Lakin,uyumadığı zamanlarda hoştur muhabbeti.
Şair Ferhat der ki;
Kırdımsa eğer o güzel yüreklerinizi,
Sürçü lisan ettiysem anlattıklarımla,
Affola,hakkınızı helal edin.
ASPAVA
06.05.2016
Kayıt Tarihi : 10.5.2016 19:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yeni başladığım Bağcılar Engelliler Merkezindeki danışma kursu öğretmeni Gülay hoca sınıfı anlatan bir şiir yazmamı istedi ve ortaya bu çıktı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!