DÜNYA MUHABBETi Şiiri - Mustafa Yaralı

Bir hâlden bir hâle, kaçıncı sefer,
Ölüm yolcusuyum doğduğum zaman.
Makamım kulluktur, rütbemse nefer,
“Elest” nidasını duyduğum zaman.

Beşeri zaaflar başa gelince,
Nefsime fiziki hazlar verince,
Gıdasını versem yerli yerince,
İçine çekiyor koyduğum zaman.

Dünya muhabbeti beynimi yırtar,
Külfetim çoğalır, mihnetim artar,
Ya Rabbi nefsimin elinden kurtar,
Onun buyruğuna uyduğum zaman.

Suyumu içerken, aşımı yerken,
İsyanım başlıyor “Hamt olsun” derken,
Kanaat mülkünde yaşamak varken,
Açlığım başlıyor doyduğum zaman.

Hidayet ehlinden gelince hüner,
Dalgalar dağılır, fırtınam diner,
Güneş gökyüzünden gönlüme iner,
Zulmeti ışıkla boğduğum zaman.

Sanırdım et, kemik, iliğim, kanım,
Ten acı duyarmış, deride canım,
Ehli harabata döndü nişanım,
Beden gemisini oyduğum zaman.

Aşka yenik düştü azgın gururum,
Dost nereye koysa orda dururum,
Yaralı kalbimde huzur bulurum,
Şeytanı başımdan kovduğum zaman.

08–03–2008…Mustafa YARALI