Dünya Misafirhanesi Şiiri - Hüseyin Turhal

Bu cihan denilen bir büyük handır,
Gaflette yatıp da boşa yorulma.
Sen ki konup göçen bir misafirsin,
Sen bu dünyada yolcusun, unutma.

Ne mala güven, ne mülke bağlan,
Ömür dediğin bir nefeslik rüzgâr.
Ahiret yurduna gönlünü bağla sen,
Bu fânî geçitte kalmaz hiçbir yâr.

Yolcu isen eğer, yükünü hafif tut,
Ağırlaştırma ki, yolların uzar.
Zikriyle doldur sen o boş kalbi,
Her ne yana baksan, aşkın izi var.

Geldi geçti nice sultanlar, şahlar,
Kimse kalmadı bu hanın içinde.
Özüne dön, bul o sonsuz sabahlar,
Bâkî ol ki, Hakk’ın nuru peşinde.

TURHAL’ım der, bu sözüm özün fermanı,
Bu yolda rehberin senin vicdanın.
Hakikat kapısı, açılacak anı,
Sen ki bu cihanın yegâne cânın.