Dünya'mı Çaldılar Şiiri - Yavuz Değirmenci

Rengarenk Dünya’mı benden çaldılar
Elvan-elvan gökkuşağımı söküp aldılar
Kocaman eller dokundu resmime
Hep siyahları bıraktılar tuvalime…
Uçurtmalarım vardı bulutlarla yarışan,
Gökyüzüyle gülüşen, serçelerle konuşan…
Yüreğimde demlediğim türkülerim vardı
Ne yazık bağlamamı kırıp duvara astılar…
Topaçlarım, bilyelerim, horoz şekerlerim,
Mavilere bürünmüş gülüşlerim,
Yüreğime ektiğim umutlarım vardı…
Binlerce çiçek açacaktı filizlerimden
Kahkahalarım düşecekti gül bahçelerine
Ne yazık yemyeşil dallarımı kırdılar...
Açmadan soldurulan biçare bir yaprak gibi
Düştüğümde anladım..
Yama gibi taşıdığım bölük-pörçük anılarımı,
Çarmıha gerilmiş umutlarımı,
Atmayan nabzımın düştüğünde anladım....
Şimdi içim acıyor
Tebessümlerim bile yarım-yarım
Bir yanımda hüzün, bir yanımda kahır…
Ağaç gölgesine ilişmiş ruhum, çığlık çığlığa
Bahçıvanların kulakları sağır mı sağır…
Söyle!
Hangi ağıt anlatabilir
Göz bebeklerime çökmüş umutsuz bakışlarımı?
Hangi yağmur söndürür içimdeki yangınlarımı?
Değirmenin çarkını döndürür mü bu cılız su?
Nerede o hengâme, nerde nehirlerin coşkusu?
DEĞİRMENCİ hala umutla taşır buğdayı-unu
Heyhat!..Her gelen gün aratır hayatın sunduğunu…
Onca emeğimin bu mudur sonu?
Sorularım cevapsız…
Binlerce güvercin kanat çırpar yorgun kalbimde
Yorulup bitap düşer sinem üstüne
KURŞUN gibi ağır mı ağır.!