Dünyâ Malı Şiiri - İsmail Uz

DÜNYÂ MALI

Konuktur dünyâya gelen her insan,
Gün be gün ölüme yürüyüp gider.
Farketmez o zaman ne ırk, ne lîsan,
Hepsi de toprakta çürüyüp gider.

Dünyâ tutkusuna verilen değer,
Kabirde insanı yorarmış meğer.
Akıl bu gerçeğe ererse eğer,
İhtiras kökünden kuruyup gider.

Dünyâya yönelik hayal kuranın,
Servet hevesiyle kalbi vuranın,
Gösteriş peşinde koşup duranın,
Heybeti o yolda eriyip gider.

Kur'ân'da deliller açıktır gâyet,
Uyarır kulları sayısız âyet.
Tamahlar çoğalıp artarsa şâyet,
Ehlini ateşe sürüyüp gider.

İsmâil! Dünyânın zevkine kanma,
Mülk derdine düşüp, hırsıyla yanma.
Dünyâ malı bâkî kalacak sanma,
Yoksa hırs gözünü bürüyüp gider...

İsmail Uz