Dünya Küçük Alem, İnsan Büyük Alem

‘’Dünya küçük alem, insan büyük alem’’
Belki günler, belkide aylar süren bir tefekkürdü bu cümle benim için.
İnsan yaşadıklarını kendine daha iyi mal ediyor ve yaşadıkça karşı dünyaya daha güzel anlatabiliyor.
Hamuş olmuş bir varlığım. Dil olmadan önce kulak olmam gerektiğine inandım ve yaşadıklarımı yazmayı tercih ettim.Yazdıkça kendimi buluyorum, yazdıkça kendimden geçiyorum.
Bir varlık ve yokluk savaşı içerisindeyim. Ne var’ım... Ne de yok...
Bu varlık yokluk savaşı böylece devam eder biz s’özümüze dönelim.

Dünya... Anlatmaya kalktığında milyonlarca kelimeyi cem ettirir.
İyiside var kötüsüde denilebiliyor dünya için.
‘ Kötü bir şey yaratmadım’ diyen Rabbimize, kötü kelimesinden sığınırım.
Öyleya dünyada ne varsa kendi alemimizde hepsini barındırıyoruz.
Güzellikleride, pislikleride. Evet pislikleride..
Hastalıklar... Zulüm olarak gördüğümüz nimetler.. Misafirlerdir onlar aslında..
Bugünlerde herkesin bildiği gibi bir grip salgınıdır gidiyor. Bu misafiri uzun zamandır bünyesinde ağırlayanlardan biriyim. Günlerdir olan sağlam tefekkürüm; bana içimde pislikler barındırdığımı anlamamı sağladı.
Öyleya dünyada böyleydi. Tıpkı bünyem gibi. Pislik ararsak pislik buluyoruz, güzeli ararsak güzeli..
Her alem vücudumuzda cem bulmuşken,biz neden O’nu arayıp bulmuyoruz..
Dış dünyanın isteklerine,hayallerine kapılıp gidiyoruzda, kendi dünyamıza yön çeviremiyoruz..
Eksiklik dilimize kazınmış.. ‘’ İsteyinki veriyim’’ diyen bir Allah’ımız var.. Biz dilemekten bile geri kalıyoruz..

Bunların hepsi bir anda geçti aklımdan işe gelme yolculuğunda.
Ve kitabımı açtım okumaya başladım orda kalmasını istediğim fikirlerimi dağıtmak için.
Okumaya başladım ve önüme gelen hikayeyi yazmak istiyorum.

Bir Şeyhin yanında pis bir köpek gidiyordu.Şeyh o köpekten hiç çekinmiyordu.
Birisi ‘ Ey temiz ve ulu kişi! Niçin bu köpekten kaçınmıyorsun’ diye sordu.
Şeyh dedi ki: ‘‘ Bu köpeğin dışı pistir,halbuki benim içimdeki pislik görünmüyor. Onun dışında görünen pislik,ben zavallının içinde gizlidir.Mademki benim içimde olan pislik onun dışındadır, o halde niçin ondan kaçayım,o da benimle eştir.! Senin küpe benzettiğin vücudun, ondan daha hacimli olmadığına göre,içindeki pislik az bile olsa,pis hükmündedir. Madem ki pek ehemmiyetsiz bir şey bile yolunu kesiyor, bu ister dağ olsun, ister bir saman çöpü,hepsi bir’’...

Bu cümleleri okudum ve kitabı kapattım. Bugün bundan daha güzel bir hediye alamazdım.İşte arayana bulması için bir keramet. Kerameti uzaklarda aramamak lazım...
Saygılarımla.
Pelin Kahraman.
09.01.2013