Dünya Kadını Şiiri - Metin Solak

DÜNYA KADINI
Bir gün değil o her gün gönüllerin yarıdır,
Ateşleri söndüren, yanan yürek karıdır.
Kimi Kardelen gibi kimi Menekşe narin,
Ana bacı eş olur, kırılmaz gönlü yarin.
Havva idi Atamın yalnızlığına ilaç,
O günden beridir ki odur hep başlara taç.
Çiçeklerden kokusu çiçek gibi rengarenk,
Onsuz kalan Dünyada geceler gündüze denk.
Hatunu Aminemi ah nesine ereyim,
Ebvada ol yerine ben bin canım vereyim.
Hazreti Fatımaydı anaların anası,
Sevgi musluklarının ruyi zemiin vanası
Hangisini sayayım Aişe Ümmügülsüm
Yad ederiken yürek yeri patlasa güm güm
Haticetül Kübraydı, Ol Şahırasüle yar,
Leyla oldu arandı çöllerde diyar diyar.
Ferhata çok Şirindi Aslı idi Kereme,
Anadolumda kutlu bir Ana muhtereme.
Tamamlanmazdı bende her şey kalırdı yarım,
Dinermiydi olmasa gönlümdeki efkarım.
Hepsi bir narin çiçek çiçektir incinmesin,
Boyunları bükülüp kokuları dinmesin.
Bilmemki ne sunayım layık olsun namına
Sunulmuş zaten naim Mevladan ikramına
Zorlanıyor kalemim yazar iken adını.
Selam doğan her günde sana Dünya kadını.