Hep kadere, dünyaya sataşır dururuz,
Bizim hiç mi suçumuz yoktur acaba?
Bazen nalına, bazen mıhına vururuz,
Yaratan tüm mutluluğu koydu kucağa.
İnsan özüne, gönül gözüne çok uzaksa;
Düşer kendi kendine kurduğu tuzağa.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta