Dünya Kaçışı Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Kaç düş kırıklığı, kaç ömür yorgunluğudur insan
Bir düşe binlerce kez düşüyoruz
Bir ömre binlerce kez yoruluyoruz
Duraklardan geçip duruyoruz ve ince eleklerden
Bin yudum huzura, göz açıp kapamaya mutluluğa
Neresi bizim yurdumuz yuvamız
Şöyle bi' oh be diyemiyoruz...

Dünya, canı çerçevesi kırık bir zaman
Ne kadar acı ve kahır varsa içimize doluyor
Ellerin kolların bağlı, çaresizliğe mahkumsun
Göğe uzanıyor gözlerin, tepeden tırnağa ağıtsın
Bir ileri bir geri adımların, sanki kabrini kazıyorsun
Can ve dünya ağrısıysa geri aldığın nefesin
Nereye kaçacak bu ruh bu can çıkmadan

Kirpiklerim gögüs kafesime parmaklıklarım
Yaralı kuşlar iniyor yüzüme dünya hüznünden
Gökyüzü çöküyor üstüme, kıyamet gelmemişken
Nefes nefese çiçeklere ve şiirlere kaçıyorum
Kanayan yaralarımın üstüne dizeleri yapıştırıyorum
İnce ruhumu çiçeklerin kalbine salıyorum
Ben bu dünyadan başka türlü kurtulamıyorum...