Dünya Halkı Şiiri - Eray Sezen

Geceleri düşünmekten alıkoyamıyorum artık kendimi.
İnsanların sahte aşkından, para uğruna verilen her savaştan,
Mevki, Makam davasından, yükselmenin başkasını indirerek olmasından bıktım.
Birini seviyorsan sadece onu görmeli gözlerin
Para için çalışıyorsan, alın teri akıtmalı tenin.
Biz mi çok büyüdük ? Yoksa dünya mı çok küçüldü ? Neyi paylaşamadık günlerce?
Kim basitleştirdi ölümü ? Gözü yaşlı insanların bu haykırışları kime ?
Bir çok soru geliyor aklıma gece vakti...cevaplayasansa koca bir sessizlik.
Bizden sonrakilere bırakacak neyimiz var ?
Kin, nefret, savaş, ölüm mü ?
Sevgiye, Barışa, Mutluluğa ne oldu ? Kim çaldı onu bizden ?
Gün ağarıyor, sabah oluyor Güneş yerini almaya çalışıyor.
hala uykusuz, derin düşüncelerdeyim.
Penceremden bakınca aynı dünya telaşı,dünküyle aynı senaryo.
Market Önündeki kavga,bağırışlar çığırışlar ve televizyonda ki ölüm...
Bizden huzurumu alanlar, bizler gibi huzursuzmudurlar ?