Bir garip yolcuyum dünyada,
Elbet gelecek güneşin sonu,
Ne gücüm kaldı ne takatim,
Her gece feryat figanım.
Ne zaman gelecek ne zaman,
Düşlediğim o güneşli günler,
Göçüp gideceğiz az kaldı,
İki kürek toprağa ramak kaldı.
İnsanoğlu şaşar beşer,
Bu günler elbet geçer,
Vefadır insanı insana bağlayan,
Vicdanıdır ayaklarını yerden koparan.
Alınmasın kimsesizlerin ahı,
Duyulmasın artık gariplerin feryadı,
Elimizi açalım yüce Mevla’ya,
Ulaşalım ebedi mutluluğa.
Kayıt Tarihi : 10.3.2024 12:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yasmin Çetin](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/03/10/dunya-hali-86.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!