Masum bir çocuktum
oyuncaklarım olmadan
ne de çabuk geçti yıllar
daha kucaklara doymadan
Elimde kalem kağıt
şiirler yazdım
kaderimdi böyle ben
her gece yalnızdım
oyuncak dünya
sahte perdeler
aralıklarından gördüm
maskeli bedenler
anladılar belki
belki biraz geçmişti
çok kefen sardım
içinde yalnız gidenler
nasıl bakarsan
öyle görürsün derler
gerçekleri görmek
ne kadar acı
ne acı kader...
Kayıt Tarihi : 11.10.2008 22:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!