Bana kaldı demek ki bu öksüz mazlum dava,
Bu kurak sahrada ki bu kasvetli loş hava.
Bana kaldı demek ha!
Kulaklarıma inat tamtam çalan darbuka.
Ve benim artık bu gam,
Benliğimi bağlayan bu insafsız abluka.
Şimdi, yaşadığım kıta küçük bir kafes,
Bıldırcın bile çıldırır, çekse bir nefes.
Şimşeklere taş çıkarır,
Üzerimde şaklayan; kelli felli şık düşes.
Acılar artık alafranga,
Ve elde değil, beynimize kilitli,
Anahtarsız pranga.
Bana kaldı demek ki, dünya ahiret gammı,
Satan kim pazarlıksız,bu beyhude yaşamı?
Kaç karat bilmiyorum bu yuvarlak billuru,
Pırlantamı demir mi lastikmidir şuuru?
Bilmiyorum bilmiyor kader denen zuhuru..!
Emaneti mecburen başıma tac etmişim,
Ben yaşrken en başta en sonu bitirmişim.
Doğduğumu bilirim bu kavanoz içine,
Ve muhteşem değildi patırtısız gelişim.
Adem'e bila miktar toprak ve su eklemiş
Sular sultanı Rabbim bu dünyayı yuu demiş,
Bense havan almışım suları dövüyorum,
Gökkubbede devlere karınca övüyorum…
16.07.2008
Ömer TemelKayıt Tarihi : 16.7.2008 23:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ve muhteşem değildi patırtısız gelişim.
nasıl muhteşem değil gelişin ... iyiki gelmişsin bu dünyaya ve iyiki seni tanımışım güzel insan ... sevgili dost... kalemin daim olsun...
TÜM YORUMLAR (2)