Dünya Gül Kokacak Şiiri - Sadi Yaras

Atalarımı hep uzaklarda bıraktım.
Hep yeni vatanlarda soluklandım.
Yoruldukça başımın altında taşım.
Susadıkça akacak çaresizliğe gözyaşım.
Her şey gitti, kaldım tek başım,
Ey rüzgar sırtımı sen okşadın.

Ve adım neydi, unuttum.
Hep uzaklardan çağrıldım.
Senin gurbetin bendim.
Memlekti severken, uykudan uyandım.
Şükür dedim,ismime isim ekledim.
Gül taşıdıkça rüzgarım.
Yandım daldım,kurudum,kül oldum.
Yandıkça kül yerine kul oldum.
Baharları koşarak aradım.
Bahar uzakmı ey dünya?
Güle mekan bulamadım.
Her batan güneşe adını sordum.
Ey dünya o adı nerde unuttum.
Gül solmadan ben ölmeden,
Anlatalım bu dünyada,
Yorulursak yeni bahara bekleyenler var.
Bahar neyse o adın heyecanı var.
Gel gidelim,elele.
Gönlümüzdeki sele,
Bir müjde bu sonu gelecekte.
Açacak her gülde birde dua olacak,
Ey bahçıvan daha çok sula,
Seninde adın olacak..
En güzel açacak gülde...
Bir gün gelecek ve her yer gül kokacak.
Dünya susarken kokusuyla,
Kainat kıskanacak,,
Bütün bahçıvanlara en güzel duamla...(SADİ YARAS 29 hazıran 2011...saat:02.33)