Dünya Gözüyle Şiiri - Fikri Avşar 2

DÜNYA GÖZÜYLE
Sokağa bakan kapısının önünde, eşiğine oturmuş,yola doğru gelip geçenlere bakıyordu ihtiyar,arada bir elindeki solmuş mendiliyle ıslanan gözlerini silerek.
Tanımadığım adamın yanına sokuldum yavaşca;
Selamünaleyküm!dayım dedim.
Vealeyküm selam yiğenim,dedi başını kaldırarak.
Gamlanmışsın!Çok yorgun görünüyorsun.Ne bu hal dedim.
Onu sorma yavrum dedi ihtiyar.Çok zor günler gördüm çok!dedi.
Sonra derin bir iç çekişiye;
Hiç biri bu kadar zor gelmemişti;
Altı çocuk büyüttüm,eller nasır,ayak çatlak.Köyde sığır güttüm,ağalara marabalık yaptım.Nenende göçtü esah dünyaya.Kalakaldım tek başıma.Üç sene önce defin için gelmişti altı çocuğun beşi.Şimdilerde bitmiyor hiç birinin işi.Ne arayan,ne soran?
Dayanamıyorum yavrum dayanamıyorum!Özlüyorum!Babayım ben!Şükür her birinin işleri aşlarıda var.
Neymiş efendim,işleri yoğun,zamanları gıtmış.
Bilmiyorlar ki bende de zaman gıt.Ha bu gün,ha yarın.Durumu görüyorsun,halim size malum.
Varsa bir imkanın ulaş onlara yavrum.Bulut olsun,rüzgar olsun gelsinler.Bir görüyüm dünya gözüyle.
Sonra de onlara:
Bu gün yoklarsa yanımda,yarın mezar süsleme yarışına girmesinler!
Fatihalarıda kalsın...
11.12.2021
Fikri Avşar