Dünya Fani Sadece Ölüm Gerçek

DÜNYA FANİ SADECE ÖLÜM GERÇEK

Bir sonbahar günüydü günlerini aradığım,
Küçüklükleri, sevimliydi saçlarını taradığım,
Vah ki, vah, asla gözlerimden ıramadığım,
Evlatlar ne hale gelmişti, asla kıramadığım.

Evlatlar hangi gün varlardı,zor günlerim,
Bitmek bilmiyordu, acılarla kederlerim.
Başarıları umutlarımdı, büyüktü hedeflerim,
Sonra mı? Sormayın, boşa giden hayallerim.

Deşmeyin dostlar, yaram çok derin, kanıyor,
Ne olur evlatlarıma nasihat verin, içim yanıyor,
Doktor oğlum beni, hala akıl hastası sanıyor,
Ah! Babaya değil, ahırdaki eşeklerin sözüne kanıyor.

Hayır, mümkün değil, değişmez insan birdenbire,
Büyükler affeder, ne gereği var gurur ile kibire,
Sevgimi anlamayan evlatlar, fırsat verin şu fakire
Hedeflerimi yapmadan koymayın beni kabire.

Neden anlamıyorsunuz, eskisinden iyiyim.
Atıp gidemiyorum, sevdiklerimin esiriyim.
Dostlar artık bundan sonra gönüllerin eriyim,
Bırakın hak talanın yanına eserlerimle varayım.

Bir ayağımız çukurda, seksenine merdiven dayamışız,
Öbür alemi düşünen yok, bu dünyanın işlerine dalmışız,
Akıl, fikir, kalmamış, bir yaşlı kadının sözlerine kanmışız,
Heyhat! iyiler dururken, neden fitne fücurden akıl almışız.

Hayallerimi bırak, boşa giden yıllarıma acırım,
Ağrıyan yerim gönlümmüş, başım ağrır sanırdım
Beklemiyordum kimseden vefa, evlatları arardım,
Onların söyleyecekleri, bir tatlı söze kanardım,

Bu deli gönül hasta, yok mu kimse şifa verecek,
Çok çekti kul Ömer, şifası çok değil bir demet çiçek,
Gönlünü alanların yollarına karanfilleri serecek,
Her şey fani, her şey boş, sadece ölüm gerçek.

29.10.2018 Ömer KILIÇ