Dünya ey dünya Şiiri - Selva Durmazemir

Karanlık gecelerde ay ışığı olmasa
Yıldızlar zaman zaman göz kırpmasa
Geceler hepten zifiri karanlık olsa
Huzur gönüllere uğramasa
Uyunur muydu kollarında  ey dünya

Güneş her günün lambasını yakmasa
Zulmetleri karanlığa koymasa
Her gecenin sonunda aydınlık olmasa
Cefa çile keder hep aynı kalsa
Yaşanılır mıydı sende ey dünya

Hilkatin bağrında canlar yaratılmasa
Mutluluğun üstüne taptaze çicekler açmasa
Bahar dallarında meyveye durmasa
Yollar hep yokuş hep yokuş olsa
Düşülür müydü arkana ey dünya

İçinde güzel insanlar olmasa
Vefa dostluk iyilik zinetleri takılmasa
Gülen gözler gönlün ışığını yakmasa
Sevmek bu kadar güzel olmasa
Çekilir miydi senin nazın ey dünya

Yaralı gönüller kabuk bağlamasa
Umudun gölgesi geleceği kuşatmasa
Gözyaşının ardında gülmek olmasa
Mutluluk denilen iksir sunulmasa
Dayanılır mıydı sana ey dünya

Rahmet pınarında yıkanmak olmasa
Dağdağalı hallerinden kurtuluş bulunmasa
Çağlayan sular kor ateşi boğmasa
Selamet kapıları hiç açılmasa
Yaslanılır mıydı omuzlarına ey dünya

Sevda iklimlerin olmasa
Cana can katan baharların rahatlatmasa
Yağmurlarının ardından ebem kuşağın çıkmasa
Gönüllere meltemin vurmasa
Dolaşılır mıydı bağrında ey dünya

Güldürsen de ağlatsan da
Çok şükür nefes alıyoruz daha
Ve sana her halimizle meydan okuyoruz anla
Ezemezsin sen bizi ey dünya
Sen de yaratılansın ve fanisin sonuçta
Pes etmeyeceğiz asla
Sakın bunu unutma
Lütfen bunu yaz bir kenara...