Dünya Düşkünü Şiiri - Abdurrahman Özdemir

Hani fırtınalar yıkamazdı seni?
Seni seller deviremezdi hani?
Çünkü asırlık çınardın sen,
öylesine kök salmıştın ki yaşam tarlasına
öylesine...
Ve öylesine heybetliydin ki,
sadece sen değil,
herkes de senin sandığın gibi sandı seni.
Sadece sen görebilirdin içini
ama görmedin,
göremedin içini kemiren kurtları.
Çünkü sevgi suyu sulamıyordu toprağını,
kök damağın tadamıyordu aşkı..
Ve artık kurudun.
Ama yine ayaktasın dimdik,
hem de bütün heybetinle,
fakat bir hayalet gibi
Dıştan bakanlar bile anladı da kuruduğunu,
sen hâlâ anlamadın yok olduğunu.

21. 8. 2002 - Çarşamba / Saat: 13.00