Dünya Durağı Şiiri - Selcuk Arısoy

Anne kucağında ne düşünce ne anlayış
Azıkların en güzeli sonrası çocukluğun dünyasını kavrayış
Dünya dediğin an içinde algılayış
Daha fazlası üzerinde durulmaz kopar kayış

Gençlikle beraber taş yumuşak,
Anlamıyorsunuz tek anlayış
Ne varsa etrafında hükmedilecek
Zannettiler ki bu hüküm hep böyle gidecek

Gelince belli bir yaşa
Ne ışık oldular ne yol yoldaşa
Dünya telaşı aldı akıllarını başlarından
Tükettiler tüm enerjilerini boşu boşuna

Çalınca kapıyı ihtiyarlık
Hezeyanlar sardı dört bir yanlarını
Güçsüzlük düşünce önlerine
Müşterisi oldukları dünya
Çekip gitti gençlik sermayesi kimdeyse.

Geçmiş zamanın zindanında
Her şeye yabancılaşarak unutulmaya yüz tuttular.
Dünya durağının azabının yanında
Ebedi hiçlik düşüncesinin kölesi oldular.