Dünya,Dünya,Yalan Dünya!

Dünya, dünya fani dünya!
Hayat biter, ani dünya.
Baki sanan, seni dünya,
Ahirette; çok ağlıyor

Yalan diyor, çoklar sana!
Kalben sever yana, yana(!)
Tuhaf gelir, tezat bana,
Kahir ağız, halt eyliyor.

Mahiyetin; bir istasyon,
Ne ilksin sen, nede en son.
Kanar sana; gafille, bön!
Bu gerçeği; Hak söylüyor.

Az ferahsın rahimlerden,
Pek farkın yok kabirlerden!
Azın nurdan, çoğun kirden!
Kire batan, çok ağlıyor!

Seni gören, meftun olur!
Fazla seven; bela bulur.
Uzak kalan, salim kalır!
Aşkın kalbi, pek bağlıyor.

Bir tarlasın, ahirete!
Ittıla az, keyfiyete.
Vakıf olan, mahiyete,
Seni ekmeyi yeğliyor.

Bunu bilen yapmaz hata!
Süluk eder; hakikat’e.
Ciddi sevmez, seni kat’a,
Seven, sonra; yas eyliyor.

Esmalara, aynasın sen!
O cihetin, gayet hasen.
Bilmez bunu, tümden küsen!
İdrak eden; kar eyliyor.

15.10.2007.İzmir.