Dünya dönüyor kim ne derse desin;
Belki Galileo’nun sırtında,
Belki de bir öküzün boynuzunda,
Ama mutlaka uzay denilen o sonsuz boşlukta.
Hayatta devam ediyor;
Belki bir filmin afişinde,
Belki de bir şiirin mısralarında,
Ama mutlaka nefesler bir bir sayılırken.
Ne çok şey gördüm kendi fikrimce yaşamda,
Sevmek, sevilmek hoşta, aşkı yaşayamayınca,
İnsanlar elbet ölecek birgün zamanı gelince,
Bir tek helalim mesut edecek adım Erbil olsada.
Ne çok sevdiğim vardı, kaybettim doyamadan,
Sevenim elbet vardı benimde, ama üzüyorum, üzeceğimde,
Sevgileri azalıyorsa kaybeden ben değil, onlar olacak,
Çünkü sevgi, azalmaz artmaz düz bir çizgidir bence.
Askerim ben artık bir iki aya kadar
En çok sevdiğim anlardı, sarhoşken yaptığım konuşmalar,
Herkes içimi döktüğümü sanırdı, ama daha bir gizlerdim içimi,
Söyleyemeyeceklerimi unutururdu o halim, kolaylar çıkarken dilimden dışarı.
En acısı toprağa vermekti sevdiklerimi,
En güzeli idi, onların süslemesi düşlerimi.
Bir avuç dostum varken şu dünyada,
Bir başına Erbil olmaya ne de çok alışmışım;
DÜNYA DÖNERKEN, HAYAT DEVAM EDERKEN,
AYNADA YARI SOLGUN YÜZÜMÜ SÜZERKEN...
:2001:
Erbil KutluKayıt Tarihi : 18.1.2007 00:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!