Dünya Döndükçe Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Dünya döndükçe
Ekseninde üşüyorum
Günleri hatta yılları sayıyorum
Nefesimdeki yaşamın terazi
Bir gözünde sevişmenin hazının
Ağırlığı
Yalnızlığın kokulu hafifliği
Ve gidiyorum
Ömrümün masasına son defa üstü kalsın
Diyerek hesabı
Ceketimi almadan
Geri bir şey bırakmadan
Gülemeden ağlayamadan
Sessizce kimsesizce
Gidiyorum
Veda elimden elimden bir şey gelmeden
Şarkılar söyleyemeden
İçimdeki hasret nehirlerini kurutmadan

Dünya döndükçe
Yıkılıp düşerek kalkarak
Toz revan içinde gidiyorum