Dünya Dolmuş Şiiri - Kamil Aydemir

dünya dolmuş
biz yolcu
direksiyonunda bizden oplmayanlar oldukça
özlemlere hüzünlere taşır bizi

arasıra şaşırır mutluluğa da uğrar
mutluluk sanki bahar ırmağının üzerindeki köpükler
avuçlarımızdan kayıp gider
birbirirni kopyalar günler
sevgi paramparça aşk çıplak
ve kan kokuyor toprak

günü tükenenler insede
dünya dolmuşluğunu sürdürür
birinci sınıf onların yeri
bizi üstüste doldurur
direksiyonundakiler insan olsa
yolculuk boyunca
hepimizin yüzünü güldürür

dünya balans bozulmuş dolmuş
biz o dolmuşun aynasnda
mutsuzluğunu izleyen yolcu