Dünya Derdi Şiiri - Selim Seven

Özlemler biriktir yüreğinde
Umuda aşık günlere
Avare gönüllere
Sitemlerin büyümesin
Her kavga, bir medeniyet saklar gölgesinde.

Yollar büyüsün gözlerinde
Önünde yol kalmadıkça
Aklın düşecektir geriye
Güllerin çok olsada
Dikenlerdir sahip çıkan maziye...

Suskun sevdalar yetiştir bahçende
Gün gelip haykırabilmen için delice.
Söylemediklerindir seni güçlü kılan
Teslim olsan da dünyaya her cephende
Birkaç yaşanmamış cümle kalmalı dilinde...

Ne zaman hissetsen kendini boşluğu koşar gibi
Ayrılıklar yaz defterine
Bazen gitmeli, gidebilmeli
Yoksa nasıl yüklenir bu kadar anlam
Koşar adım dönmelere...

Ara sıra bırak, döndürme dünyayı
Evden çıkarken unutmuş ol her şeyi
Çıplaklığın battıkça tenine
Bir adım daha yaklaşacaksın özgürlüğe
Bu en anlamlı başlangıçtır sevmelere.

Gücün gibi umudunda elinden çekip gittiğinde
Bir el, gelip bulur seni, her şeyin son deminde
Çareler tükenmedikçe
Ne gerek var Hızır beklemeye...

Karanlık boğdukça seni iyice sarıl kendine
Bil ki dünyanın bile gücü yetişmez kendi derdine
Oysa dert bereketidir ömrün
Değeri anlaşılmaz hasat günü gelmedikçe...