Dünya Denilen Üstü Açık Tımarhane

İçimde biriken sancıyı anlayabilen çıkar mı karşıma! !
Saçlarımdan tutup duvarlara vurdu her gece yorgun bedenimi;
geride bıraktığın azgın yokluğun..
Oysa sana biriktirdiğim avuçlarımdaki sukatılmamış aşk'ımı kimseye göstermeye cüret edemedim ben..
Acılarıma şahit olanların nefesleri kesilirdi sevgilim.
Hiç gidemediği ülkeden sınır dışı edilmişti sevdam! !
Gayri meşru şehzadeler gibi kesildi düşlerimin kellesi;
tarafınca gönül sarayımda! !
Dudaklarımın mezarlığında bekçilik yapan cümleler bile korkar hayalet anlamsızlıklarda..
Fışkırmaya yüz tutmuş acılar kuşattı bedenimin dört yanını..
Dilimde herkesin unuttuğu hüzünlü intihar şarkıları hiç susmayan..
Sonu gelmeyen hasret dalgaları vurdukça yontuluyor yüreğimin aşk tutmuş kıyıları..
Dünya denilen üstü açık tımarhanenin;
gardiyanlığını hüznün üstlendiği en karanlık aşk'ına kilitlediler beni gözü dönmüş menepozlu hemşireler..
Şizofren aşk'ıma bedenim dar gelir oysa! !
Durmadan gözbebeklerimi kanatan aşk'ının tılsımına kapıldığım düşlerdi beni şair yapan..
Çocukluk hayallerimi katleden 'büyüme hevesini' yitirme sebebimdin sevgilim..
Dizelerime küfrü yakıştıramayan şiirlerim gidişlerine ana avrat söver oldu..
Hüzünlerimin yanısıra yaktığım sigaranın dumanına takalıp gitse bütün hissettiklerim;
içimde sadece bir boşluk kalsa..
Arda kalan boşluğa sevgi tohumları ekse bir babayiğit ve bende bi an olsun mutluluğun tadına varsam...