Nicedir
Hep ben bekledim
Saçıma kendi elimle
Aklar ekledim
Kara toprak bağrına
Gönlümü verdim
Açmıyor! ...
Umut denen fidan,
Açmıyor.
Pervaneyim
Döndüm kendi yönümde
Ebedi mahkumum
Çile hücresinde
Nisan yağmurlarında ıslandım
Eridim bir hiçe
Gelmiyor! ...
Giden geri
Gelmiyor.
Kaç geceyi
Hasretle bekledim,
Baykuş misali.
Seyyah oldum
Gezdim,
Bulamadım gerçeği.
Başa döner sandım
Bekledim geçmişi
Dönmüyor tersine
Dünya denen yalan
Dönmüyor.
Kayıt Tarihi : 7.12.2005 13:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fatih Kuyucu](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/12/07/dunya-denen-yalan.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!