Dünya dedikleri…. Şiiri - Abdülhamit Aydın

Dertler birikiyor aklımda
Oluyor deste deste
Gülüyor insanın her biri
Ardından sahte sahte

Gerçek dost bulamadım yıllarca
Aradım yaşantımda,düşümde
İnsanlar hep kendini düşünüyor
Karşındakine boş gözle bakıyor

İnsanın baş düşmanıymış nefis
Zannedersin dünyayı onunla nefis
İnsanlara ol yardımcı ve yoldaş
Onu kendine bil birer kardeş

Bunu hem ben derim hem din
İnsana gütme nefret,kin
Doğru söyle dürüst ol
Hakk’ın söylediği yol

Kaparsan gözün biter dünya
Sanma ki bu dünya bir hülya
Tez uyan bu uykudan
Ol! yaratana canan

Haram defet helâli iste
Bu altın kuraldır her işte
Sanma ki bitmez hazine zaman
Kibritle yanan alev-i saman