Suyu içiyordu bir ırmak
Serçe kanatlarından
Ve ben müthiş çocuktum o zamanlar
Müthiş çocuk
Ellerimde patlıyordu eleğimsağmalar.
Her şeyi fark ettiğimi sanıyordum
Yeni başlayan günü,
Açan çiçeği,
Düşen yaprağı,
Gülümsemenin güzelliğini…
- Oysa, hiç fark etmedi yeryüzü beni …
Gece, bir türlü gol yapamadığım,
Kaleyi tutturamadığım bir futbol topuydu
Oynardım sabahlara dek.
Müthiş çocuktum o zamanlar,
Müthiş çocuk! …
Baharda çiçekleri
Sonbaharda yaprakları kucaklardım yüreğimle…
Ay dede çevirdiğim bir topaçtı
“Kelik* at! ” dediğim bahçede.
Büyüdükçe ıradı,
Büyüdükçe ufaldı çocukluğum.
Sonbaharlar çok yaralıyor beni şimdi
--Dilim dilim çocuğum gayrı
--Parça parça çocuk! ...
*kelik: Eskiden çocukların giydiği ve naylondan yapılmış, sandalet tipi bir tür ayakkabı.
Ali Şeyh ÖzdemirKayıt Tarihi : 7.8.2008 23:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Parça parça çocuk olduk; sevdalarımız ile birlikte bizler de parçalandık.
Selamlarımla ağabey...
Büyüdükçe ufaldı çocukluğum.
Sonbaharlar çok yaralıyor beni şimdi
-Dilim dilim çocuğum gayrı
-Parça parça çocuk! ...
Yüreğim acıdı desem Hocam...
Bu çocuk beni yaraladı desem...
Hüzündü okuduğum...
Çocukluğa özlem varken... çocuk yüreğin yaralanması da var sanki...
Kaleminiz daim olsun...
Tebrik ve saygımla
KALEMİN DAİM OLA ALİ CAN.
TÜM YORUMLAR (5)