Dünya Bize Zindan Oldu

Huzur olmayan dünyandan bana ne
Sömürü düzeni ezip geçerken
Canlar vuruluyor, yahu sorun çok
Irkçı, faşist düzen ar etmezken

Dönsün dursun dünya, aman bana ne
Gözlerimde yaş var, başımda zulüm
Her yer bize zindan, zindanlar ölüm
Sancı, acı derttir, ezeli zulüm

İçi sevgi dolu, emekçi kardeş
Hezeyan, acılar, açlık bitmiyor
Şu rezil-i rüsva düzen çürümüş
Mazlumlar, yoksullar dertten gülmüyor

Hak yok, adalet yok! İnsaf ne gezer
Ama paha­lılık, açlık olsa da
Yaşam sevgisini ektik dağlara
Dehlizler, zindanlar, zulüm olsa da

Ah "Dünya" denilen şu cehennemde
Her çağdaş erdeme, davetimiz var
Sabrımız kalmadı bu acılara
Düzenin zulmüne itirazım var

Zulmü övenlere "soysuz" denilir
Zorbadan, soysuzdan insanlık olmaz
Deyyus üç kuruşa satar kendini
Çalmaktan utanmaz, sözden anlamaz

Kötüler hak bilmez, halklara düşman
Irgata, çobana, aydına düşman
Kadına, çocuğa, âleme düşman
Haykıran, anlatan dillere düşman

Zulüm dünyasında, yaşamak çok zor
Köz sarmış dünyayı, tüm dertler bizim
Ne varsa, her şeyi yanıp gidiyor
Her sevgi, her sevda, her gönül bizim

Canı ve canını düşman belliyen
Kıyım düzeninde, mazlum güler mi?
Dinleri dinlere düşman edenler
Böylesi dünyada, insan güler mi?

Sömürü düzeninde, "hak" var denilmez
Sömürülenleriz, gülmeyen yüzler bizim
Güneş içilmedikçe! İnsan özgür olmaz
Şafağa az kaldı! Gün, güneş bizim

Mehmet Çobanoğlu
27.10.2023
İstanbul