Dünya Bir Yana Annem Bir Yana

Ne yalan söyleyeyim,
Annem bir yana dünya bir yana,
Sanırım hiç bitmeyecek bu içimdeki anne özlemi,
Annesine sarılan çocukları,
Gençleri,
Kadınları,
Hatta kocaman adamları kıskanacağım ömrüm boyunca
Annelerine sarılırken...
Annem yok muydu?
Erken mi kaybettim?
Vardı da,
Yirmi sekiz yaş anne kaybetmek için
çok olmasada biraz erkenceydi...
Osmanlı kadını derler ya öyleydi rahmetli,
Otoriter,
Becerikli,
Herşeye yetişen,
Bir o kadar yardımsever,
Bir o kadar dürüst,
Adam gibi kadındı annem,
Koca memleket severdi,
Ben bu kadar sevişim çok değildi...
Öyle tiril tiril süslenecek vakti olmazdı
Ama kötü koktuğunu hiç hatırlamam...
Sık duş alırdı,
Bakardı kendisine,
İnsanlara da bakardı...
Yetişirdi bir memlekete kadın,
Kadın gibi kadındı...
Annemi anlatmaya kelimeler yetmez,
Ona sevgimi anlatmak zaten anlamsız,
Ne zaman aklıma gelse,
Şu gün olmuş,
Dünyam şaşar,
Kendime gelemem...
Öldüğünde gördüm,
Yüzü soğuktu,
Uyuyordu, "Çok yoruldum." der gibiydi...
Sessizce vedalaştım,
Sonra iki kolumdan sürükleyerek çıkarmışlar beni,
Hatırlamıyorum...
Rüyalarımda gelirdi,
"Mine ben iyiyim, beni merak etme." derdi.
Artık rüyalarıma gelmez oldu,
Benimde acım küllendi zamanla...
Ne yalan söyleyeyim,
Annem bir yana dünya bir yana...
Özel bir insandı annem,
Memleket sevmiş,
Ben sevmişim çok değil...